كوه و دشت جاي سگ نيست!

. آنها به طور سنتي خود را “مدافع حقوق حيوانات” مي نامند و در اكثر موارد به شدت از “حق زندگي” سگ ها دفاع مي كنند. به طور متناقضي ، عاشقان سگ اين واقعيت را پنهان مي كنند كه آنها قسمت زيادي از غذاي حيوان را از طريق محصولات حيوانات ديگر تهيه مي كنند. از انواع دامداري ، مرغ و ماهي ، سگهاي غير رسمي و پرورش دهنده بخشي جدايي ناپذير از رژيم غذايي هستند. اخيراً ، اين در مورد غذاي انسان براي سگ ها است و شامل سگ هاي رها شده نيست. هر محيط بان جدي و سگ مسافرتي شاهد حمله حيوانات وحشي با حمله به حيوان يا تخم مرغ است.

سگهاي رها شده به مشكل اساسي زيستگاههاي طبيعي تبديل شده اند. بسياري از آخرين حيوانات وحشي كشور ، نه تنها با پاي پياده بلكه در تمام دامنه ها و بالاي كوه ، توسط بسياري از سگ ها به عنوان آب گرفتگي حيات وحش ديده مي شود. در سالهاي اخير ، گروههاي اجتماعي قدرتمندي براي جمع آوري سگها از زيستگاهها به طور منظم ايجاد شده اند. اين گروه هاي غير رسمي كاملاً متصل به طور منظم سگ ها را با گوشت و استخوان مرغ تغذيه مي كنند. گاهي كوهنوردان و ساير مسافران به افزايش تعداد سگ ها كمك مي كنند. در نتيجه ، طي چند سال گذشته ، تعداد سگهاي باقي مانده در كوه و دشت به طرز چشمگيري افزايش يافته و ميزان توليد مثل آنها به طور قابل توجهي افزايش يافته است. عقيم سازي سگ نسبتاً كم است و تعداد سگها را كاهش نمي دهد اما خطر گله داري را افزايش مي دهد. توضيح اينكه سگهاي مسن بيشتر تشكيل گله مي كنند و اين گله ها در برابر هر حيوان حتي پلنگ مقاومت خواهند كرد.

در برخي از مناطق تهران ، نرده هاي سگ خوار به صورت سيستماتيك درآمده است ، مانند گلبالا ، تلو و سوره. در نتيجه ، هم چشم انداز طبيعي و هم آسايش مردم كوهستان مختل مي شود. نگاه طبيعي مخدوش مي شود زيرا سگ حيوان درنده اي است و باعث آسيب و فرار ساير جمعيت هاي جانوري مي شود. راحتي كوهنوردان با حضور سگها نيز بر هم مي خورد زيرا اغتشاشات انسان توجه آنها را از اشيا natural طبيعي منحرف مي كند ، از سگهايي كه به خوردن اين يا آن غذا عادت كرده اند بسيار نزديك و در حالت آزار و اذيت براي انسان قرار دارند.

طرفداران سگ در مورد خلوص ، فداكاري ، همراهي ، همراهي و سودمندي سگ صحبت مي كنند ، كه اين يك تناقض اخلاقي ديگر را اضافه مي كند. همه اين صفات به خدمات سگ براي دريافت غذا از استاد خود اشاره دارد. در حقيقت ، يك سگ صاحب خود را دارد و از بهداشت و نظم كمي برخوردار است و هيچ ارتباطي با ديگران ندارد ، به خصوص اگر نسبت به ساير حيوانات بسيار پرخاشگر و بي رحمانه باشد. اهميت سگها مانند جستجو و نجات ، مراقبت از حيوانات ، اسكورت نابينايان و بدرقه افراد تنها دليل بر اين نيست كه سگها را براي تغذيه آنها در كوه و دشت رها كنيد. سگهاي مفيد بايد ممنوع شوند و هيچ توله سگ فقط تحت نظارت دقيق صاحبان آنها در طبيعت رها نمي شود و به گروه هاي اين حيوان اجازه رشد در شرايط سخت را نمي دهد تا به افزايش تعداد سگ كمك كند. فرض كنيد توليد ، توليد مثل و فروش سگ در اكثر مجموعه ها در ارتباط با اين كار بي رحمانه است و توسط شخصي كاملا مناسب حيوانات غيراخلاقي تلقي مي شود.

به نظر مي رسد كه دو گروه اجتماعي در كمك به سگها نقش داشته اند: يك گروه هنوز تفاوت اساسي بين سگ و حيوان وحشي را تشخيص نداد و حيوان را بخشي از محيط طبيعي دانست و گروه ديگر افراطي بودند ((در بسياري از موارد و يك افراطي) از سگ محافظت كنيد) و شما فقط مي توانيد در گروه اول با سگ صحبت كنيد و به آنها يادآوري كنيد كه سگها عضو گروه “حيوانات” يا حيوانات نيستند و آنها تهاجمي هستند و با حيوانات ديگر خصومت ندارند. گروه دوم نيز بايد از نظر قانوني مورد توجه قرار گيرد ، شهرداري ها و شهرداري ها بايد براي حفاظت از محيط زيست و سلامت شهروندان خود اقدامي انجام دهند و اين كار توسط آژانس حفاظت محيط زيست انجام مي شود زيرا وظيفه آن حفاظت از شرايط زندگي كشور است. . اولين قدم ها ممكن است جلوگيري از تغذيه سگ ها و جمع آوري آنها از زيستگاه هاي طبيعي باشد.

* بازيگر محلي

۴۷۲۳۲